Guiseppe Manouso, Citta della Pieve

Je kent het wel, je bezoekt een italiaanse stad (Citta della Pieve in dit geval) en tegen de tijd dat je koffie hebt gedronken, en de stand inloopt, lijkt die compleet uitgestorven. Want het is siesta. We blijven het maar vergeten. Dat heeft als nadeel dat een hoop bezienswaardigheden niet geopend zijn. Maar dan zouden we ook nooit afdwalen in de stad en zo loop je door straten waar je normaal niet zo snel zou komen. En dan loop je langs een openstaande deur en denk je wat zie ik nou toch? En meteen daarna, zouden we binnen mogen? Gelukkig mogen we even een blik binnenwerpen en blijkt de meubelrestaurateur (want dat is ie) engels te spreken. En dan loop je binnen, en mag je, gelukkig, foto's maken van zijn atelier. Want woorden schieten tekort om te beschrijven wat je daar aantreft.

Uiteraard een complete uitrusting om meubels te restaureren. Guiseppe is tenslotte meubelrestaurateur. Eentje van de 'oude stempel' zeg maar. Vakwerk is handwerk, je kent het idee wel, en het hele atelier ademt diezelfde sfeer dan ook.

Vandaar dan ook dat ik deze keer de foto's in zwart-wit beter bij de sfeer vond passen dan in kleur. Maar meer dan omzetten in zwart-wit en wat korrel toevoegen was niet nodig om de sfeer van daar weer terug te krijgen. Wat je niet kunt zien op de foto's : zelfs bij 35 graden buiten, is het stervenskoud binnen in het atelier van Guiseppe. Soms is het niet erg als je midden in de siesta tijd op pad gaat.