Jazz in Duketown

Zo, dat is al weer even geleden dat ik hier wat heb geschreven merk ik nu. Oorzaken te over, maar daarmee zal ik jullie niet vermoeien. Belangrijkste is dat ik weer ga proberen om regelmatig wat te publiceren. En ik begin met Jazz in Duketown 2014. Niet dat ik daar dagenlang de meest fantastische platen heb gemaakt, eigenlijk ben ik alleen op zondag, vroeg in de middag, de stad in geweest. Met een speciale reden, namelijk om de band Blue 7 te zien optreden. Waarom? Omdat ik een van de bandleden ken en dit een uitgelezen moment was om ze eens te zien optreden. En als je dan toch gaat, neem je de fotospullen uiteraard mee, toch?

 Maar wat blijkt, Blue 7 bestaat maar uit 6 muzikanten. Vanwaar de naam dan? Daar kom je alleen achter als je een optreden van ze komt bijwonen.... Maar geloof me, ze maken een fantastisch stuk muziek. Ik heb er in ieder geval van genoten. Mochten ze ooit in de buurt optreden, niet  aarzelen maar ga er naar toe! Of nog beter, boek ze gewoon...

Outdoor helvoirt 2013

De lezers van deze blog die wel eens vaker hier voorbij komen weten dat ik regelmatig in een (donkere, want slecht verlichte) rijbak in een manege fotografeer. Ook over mijn pogingen op Indoor Brabant heb ik al eens bericht. Daar is fotograferen al een stuk eenvoudiger. Nu is er hier in de buurt (Helvoirt is vrijwel om de hoek) jaarlijks een outdoor evenement, dat al begint op de vrijdag. Overdag moet ik werken, dus kan ik er niet heen, maar dit jaar ging het wel aan het begin van de avond. En eigenlijk ga je er dan van uit dat er een goede lichtinstallatie om het hoofdterrein heen staat.

Helaas blijkt dat niet het geval. We moeten het doen met het bestaande licht. Dat in het begin van de avond nog wel meevalt (ondergaande zon). Maar als het dan echt donker wordt, wordt het toch lastiger

alhoewel een goed fotobewerkingsprogramma natuurlijk veel kan ophalen. Maar intussen blijft het nodig om de gevoeligheid op te blijven schroeven. Waar we begonnen met een ISO 100, gaan we via 640 en 1250 naar 3200.

om dan uiteindelijk bij 6400 te eindigen. Het kan, maar houdt niet over. Nabewerking is dan echt nodig. Maar intussen is het ook wel erg donker. De demonstratie die rond tienen wordt gegeven is niet echt meer goed te volgen. Daar stopt het foto's maken dan ook.
Dit jaar gaf de harmonie van Helvoirt ook acte de présence vanwege het jubileum. Als uitsmijter een foto van een gedreven dirigent...

Kijk goed naar de foto, hier kun je de zon nog wél zien!

Guiseppe Manouso, Citta della Pieve

Je kent het wel, je bezoekt een italiaanse stad (Citta della Pieve in dit geval) en tegen de tijd dat je koffie hebt gedronken, en de stand inloopt, lijkt die compleet uitgestorven. Want het is siesta. We blijven het maar vergeten. Dat heeft als nadeel dat een hoop bezienswaardigheden niet geopend zijn. Maar dan zouden we ook nooit afdwalen in de stad en zo loop je door straten waar je normaal niet zo snel zou komen. En dan loop je langs een openstaande deur en denk je wat zie ik nou toch? En meteen daarna, zouden we binnen mogen? Gelukkig mogen we even een blik binnenwerpen en blijkt de meubelrestaurateur (want dat is ie) engels te spreken. En dan loop je binnen, en mag je, gelukkig, foto's maken van zijn atelier. Want woorden schieten tekort om te beschrijven wat je daar aantreft.

Uiteraard een complete uitrusting om meubels te restaureren. Guiseppe is tenslotte meubelrestaurateur. Eentje van de 'oude stempel' zeg maar. Vakwerk is handwerk, je kent het idee wel, en het hele atelier ademt diezelfde sfeer dan ook.

Vandaar dan ook dat ik deze keer de foto's in zwart-wit beter bij de sfeer vond passen dan in kleur. Maar meer dan omzetten in zwart-wit en wat korrel toevoegen was niet nodig om de sfeer van daar weer terug te krijgen. Wat je niet kunt zien op de foto's : zelfs bij 35 graden buiten, is het stervenskoud binnen in het atelier van Guiseppe. Soms is het niet erg als je midden in de siesta tijd op pad gaat.

Vakantie 2013

En het is al weer vakantie, zomervakantie. Je leeft er een hele tijd naar toe (alhoewel we in mei ook al even weg zijn geweest) en het is zomaar weer voorbij. Ja, wij zijn al terug, en in de komende weken hebben we tijd om al de mooie momenten en bijzondere ontmoetingen eens goed op een rij te zetten, de juiste plaatjes erbij te zoeken en er een stukje over te schrijven. Maar dan blijkt dat het zelfs in Nederland warm kan worden de komende tijd. Dus gaat alles wat langzamer, en ook het uitzoeken van de foto's. Dus even geduld, en er komt weer wat nieuw materiaal langs, tot die tijd, geniet van de komende periode, zoals wij dat in Italie hebben gedaan.

Vernazza, Cinque Terra

Dit jaar een korte voorjaarsvakantie naar (wederom) Italië. Door omstandigheden 8 dagen, en geen 2 weken, en eens niet in Toscane, maar in een andere streek van Italië, Ligurië. Om precies te zijn een heel specifieke streek van Ligurië, nl. Cinque Terra. 5 dorpjes op een rij, die door de Unesco zijn uitgeroepen tot beschermd werelderfgoed, en een bekende omgeving om veel wandelingen te maken. De bekendste wandeling hier is de via dell'Amora, die langs de 5 dorpjes loopt, langs de kustlijn. Daarvan hadden we graag een groot gedeelte gelopen (in totaal is die zo'n 20 km lang) om te genieten van het uitzicht. Beginnend in het zuiden, Riomaggiore en dan (al dan niet verdeeld over meerdere dagen, het blijft tenslotte vakantie) langzaam naar het noorden.
Helaas is een groot gedeelte van het wandelpad langs de kust afgesloten, vanwege de aardverschuivingen die in 2011 zijn geweest. En opruimen kost nu eenmaal tijd, zo is de uitleg van de organisatie en wanneer dat het allemaal klaar zal zijn, dat weten ze dus niet. Dus zullen we het moeten doen met een klein gedeelte van het pad dat we wel opkunnen, bij Vernazza (daar zijn we met de auto naar toe gegaan dus). En kijk nou, het is toch zonde dat we de rest van de route niet kunnen lopen? We zullen terug moeten. Maar wanneer??

Indoor Brabant 2013

En ook dit jaar weer present op Indoor Brabant. Zo ook op de zondag(ochtend), samen met dochterlief kijken naar het ponyspringen. En het was spannend dit jaar, heel spannend. De springcompetitie op zaterdag was er niks bij. Pony's die wel erg kort door de bocht blijken te kunnen, en een uiteindelijke winnares (Iris Looymans) die wel heel erg snel door het parcours ging. Maar het gaat niet alleen over Indoor Brabant. Tuurlijk had ik een camera bij me. Om foto's te maken, vanaf de plaats waar je zit. Je bent dus gebonden en sterk afhankelijk waar je komt te zitten (een pers-accreditatie zit er voor mij niet echt in). En al snel begin je dan met de standaard plaatjes

Maar ja, die heb je al eens gemaakt, en ken (en kun) je zo langzaam wel. Dus ga je maar eens wat anders proberen. Net na de race bijvoorbeeld

 

 Of boven de hindernis, maar dan echt close-up. Omdat je er zo dichtbij zit.

 

Of van de winnares, tijdens de ceremonie, line-up of tijdens de ereronde...

 

Het blijft leuk, en daarbij een fantastisch evenement. Volgend jaar weer!

Ars-Longa, onderlinge wedstrijden

Daar heb ik al wel eens vaker een stukje over geschreven. En meestal ging het dan over de wedstrijd zelf, of een nieuwe lens of wat al niet meer. Echter, dit keer eens wat anders. En wel de voortschrijdende techniek. Als fotograaf, al dan niet hobby, amateur of beroeps, investeer je in je apparatuur. Zodat je alle omstandigheden de baas kunt. En geloof me, in een niet zo best verlichte binnenbak zijn de omstandigheden verre van ideaal. Om dan toch nog wat nette plaatjes te maken, heb je wel wat apparatuur, kennis en kunde nodig. En, bescheiden als ik ben, denk ik dat ik daar toch redelijk in slaag.En wat schetst je verbazing als je eens even achterom kijkt. Met een mobiele telefoon en een ipad wordt je beconcurreerd. Alsof dat een fatsoenlijk toestel de loef af kan steken. Dat kan het ook niet, maar voor facebook en hyves is het voldoende. En in deze tijd is er kennelijk niet meer nodig, helaas. Totdat ze er achter komen dat er toch een foto aan de muur moet. Want dat lukt (gelukkig) niet met het materiaal dat op deze foto staat.....