Onderlinge wedstrijd Ars Longa

Vandaag waren er weer eens paardrijwedstrijden in de manege. Ik heb daar als eens vaker over geschreven, want ik ben er vrijwel iedere keer bij. Sindskort dus met een 70-300L, maar ook daarover heb ik al verteld wat een prachtlens dat is. Dus dit keer geen stukje over de nieuwe lens, of de combinatie van de nieuwe lens met een 7D (dat gaat goed). Of een stukje over het pakken van het juiste moment bij het paardrijden (Ik weet nog steeds niet precies welk moment dat nu is bij dressuur. Bij springen krijg ik het aardig in de gaten). Ook geen stukje over het fotograferen bij slechte lichtomstandigheden in de manege. Maar een stukje over de beleving om de wedstijd heen. Als je de hele dag in de ring staat, zie je elke keer hetzelfde patroon terug. Families gaan, moedigen aan, gaan wat drinken en vertrekken weer na de prijstuitreiking. En dat aanmoedigen begint al op jonge leeftijd, door broertjes en zusjes die eigenlijk niet over de rand kunnen kijken, en dan maar op een kruk gaan zitten (of staan) om toch maar niets te hoeven missen van de proef van hun zusje (er zitten maar weinig jongens tussen). En soms ben je dan net op tijd om het broertje alle moeite te zien doen, en het net te redden om boven de bakrand uit te komen..

Voor de liefhebbers, de rest van de foto's staan hier : arslonga foto's  Dat wil zeggen, die komen in de loop van de volgende week.