Ars Longa, vita brevis. Om maar eens een moeilijk citaat aan te halen (wikipedia weet het antwoord). Het is echter ook de manege waar dochterlief (en intussen ikzelf ook) aan het paardrijden zijn. En dan hoort daar zo af en toe een onderlinge dressuurwedstrijd bij (voor de jeugd dan in dit geval). En dan, tja, dan loop je er weer rond met de camera. Iemand moet het tenslotte toch doen. Maar het is wel haasten. Je wilt dochterlief bijstaan in 'spannende tijden', maar ook zoveel mogelijk van de sfeer proberen te vangen. En is dat dan moeilijk? Jawel, het is wederom binnen. Dus verg je toch wat meer van de camera en blijf je experimenteren met de instellingen (zo gaat het dan toch nog over fotografie!). En vooral het verschil tussen de inrij-bak en de wedstrijdbak is groot. De lichtomstandigheden in de wedstrijdbak zijn al verre van ideaal (in vergelijking met Indoor brabant, om maar eens een willekeurig evenement te noemen), maar in de inrijbak zijn ze erbarmelijk. Voor een fotograaf dan. En met de flits kun je ook niet alles oplossen. Wel veel, maar sommige pony's (het waren tenslotte jeugdwedstrijden) schrikken en stoppen dan met lopen... dus dat kun je ook niet lang blijven doen, in de wedstrijdbak al helemaal niet.
Toch zijn we dan al met al niet geheel ontevreden en komen met leuke plaatjes thuis. Geen meesterstukken, maar daar is het ook niet voor bedoeld. En met deze omstandigheden gaat dat ook niet goed, daarvoor gaat het te snel, en moet je proberen de sfeer en emotie vast te leggen. Als je bijvoorbeeld zien hoezeer de pony's worden gepoetst! Ruim een uur vantevoren staat de hele familie al te boenen om het paard er zo mooi mogelijk uit te laten zien, tijdens de 3 minuten in de manege.....
Maar als dat dan ook lukt is het wel een plaatje
