Fardamatti met Edwin Wieringh en Ron Feiken

Zo gebeuren er op vakantie soms rare dingen. Zit je in het restaurant van de camping, komen er aan het tafeltje naast je inline skaters terecht om een hapje te eten. En daar raak je mee in gesprek. Blijken het nederlanders te zijn (Edwin Wieringh en Ron Feiken) die nog behoorlijk verdienstelijk kunnen skaten ook. En blijkt er naast de camping een behoorlijke baan te liggen voor die mannen om hun kunsten op te laten zien, en als klap op de vuurpijl is er dan 2 dagen later ook nog een internationale wedstrijd (de Fardamatti) waar een aantal internationale skaters van nivo (waaronder Edwin) hun opwachting zullen maken en kunsten laten zien.
Tja, en dan is het probleem daar. Daar wil je bijzijn om eens te kijken of je dat ook kunt. Niet het skaten, dat is niks voor mij, maar daarvan foto's maken! Dat lijkt wel wat. Maar is de eerste keer, en wat oefenen vooraf is wel handig. Gelukkig zijn Edwin en Ron zo vriendelijk om de dag vantevoren nog wat instructie te geven, zodat ik niet helemaal onvoorbereid op de baan kom te staan. Als wederdienst beloof ik de foto's op te sturen, zodat ze een artikel kunnen schrijven, waarin dan vervolgens weer mijn foto's komen te staan (en een publicatie erbij).
En dan is het uiteindelijk zaterdag, de dag van de wedstrijd. Van 3 tot een uurtje of 7.
En wat denk je : het is me uitstekend bevallen. Wel gaat het enorm snel, maar dit ligt ook wat aan de manier waarop de wedstrijd gereden wordt, met een aantal skaters tegelijk in de baan. Dan wordt het moeilijk in de gaten houden wie nu wat gaat doen.
Wel bewijst de 7D zijn waarde hier. Snelle reactietijden en veel fps doen hun dienst hier. Zonder had ik het ditmaal niet gered (zo probeer ik telkens de aanschaf te rechtvaardigen...).
Intussen zijn de foto's verstuurd en wachten we op publicatie, en op de volgende gelegenheid om deze sport eens vast te leggen. Edwin, tot binnenkort hier in de buurt. Alvast een voorproefje hier beneden:




en intussen staat het artikel online : ga naar de uitgave van september 2011, pagina 50 en volgende......

Lago d'Iseo (deel 2)

Had ik al verteld dat het Iseomeer een schitterend uitzicht biedt? En dan vooral 's avonds en 's nachts? En dat het dan een kleine moeite is om er een leuk plaatje van te maken. Daarom, gewoon om lekker te kijken nog een plaatje van het Iseomeer.
En, moest je daar nou veel moeite voor doen? Nou nee, even opstaan uit de luie stoel was voldoende. Is dit fotografisch nu ingewikkeld? Eigenlijk valt dat nogal mee. Zorgen dat je niet te langzaam gaat in sluitertijd en ISO niet al te hoog, en dat is het eigenlijk wel. Technisch geen vreselijke uitdagingen dus. Statief is ook niet nodig (was ik ook vergeten mee te nemen..). Binnenkort wat plaatjes waar wat meer uitdaging inzat om die te maken.

Lago d'Iseo

Oftewel het Iseomeer. Een niet al te groot meer in Italie, alwaar we eerst (voor het bezoek aan San Marino) op een camping gestaan hebben. Direct aan het water. Dus voortent uit en direct het water in. Maar hét grote voordeel van zo'n plaats is het uitzicht. Zowel links als rechts een waanzinnig uitzicht over het meer. Natuurlijk is er in de omgeving ook wel wat te zien, maar waarom de camping af als je de hele dag vanuit je luie stoel dit uitzicht hebt?
En dan, als het avond wordt, is het bijna sprookjesachtig.